Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

The fine line, will you step to the other side?

Lately I have been thinking about this fine line that separates one from being an art lover to being an artist. One moment you look at a great painting in a museum. Then, one fine day, you decide to paint or sketch. You read books like a maniac. And then you take a pen and start writing your own story. You appreciate nice photographs on the internet. And then you take your camera and go out of the door and start photographing.

It takes courage and determination to step to the other side. You are scared. You have second thoughts. You don't like the results. But you keep on doing it. You embrace the mistakes. You forgive yourself for all the wrong sentences you wrote, all your brushes' bad strokes, all the blurred images your camera took.

There comes a moment, that whatever it is you created, asks to be exposed. It becomes a creature on its own and wants to be appreciated. It shouts, it wants to get out of the closet and the drawer you have hidden it. You must listen to it. You should really give it a chance. Send your poem to that poetry competition. Create a blog to write. Whatever. Get it out there. Find someone who will get it out there despite your fear.

The next stage is even harder. You might get approval for what you created. You might get the first prize. You might even get money from what you created. You want to run and hide. Of course you can run and hide. But you might as well embrace your success.

Yes, there will be ones who will critisize you. "You could have done it THIS WAY". Yes, but this is MY way. Bad comments usually come from people who do not dare step out of their comfort zone and actually create what hides inside them. You must endure the criticism. Draw some strength from inside. Artists are sensitive creatures. They want to run and hide.

I wish people could be more sensitive with artists. The artist has put his heart out there. The artist had chosen to step out of the comfort zone.

These are my stages. I have gone through these stages. I am now the artist. Fear used to be predominant, but I guess pride is stronger now. I feel more confident. Today my bags, my bracelets, my tobacco pouches are going to be exposed. For the first time. I will be selling my own creations.

Lets see how it goes...

3 σχόλια:

  1. Καλή επιτυχία κουκλίτσα.
    Καλλιτέχνες είμαστε όλοι. Νομίζω οτι ακόμα κι όταν κάνουμε κριτική στην τέχνη, πάλι τέχνη κάνουμε. Αρκεί να μπορούμε να διαχωρίσουμε την κριτική στην τέχνη από την ίδια την τέχνη. Είναι εύκολο να "διορθώσουμε" κάτι που ήδη υπάρχει και ενδεχομένως να γίνει έτσι καλύτερο στα μάτια μας. Αλλά πρέπει πάντα να εκτιμούμε την έμπνευση που το δημιούργησε, την αρχή και το θάρρος που περιγράφεις.
    Και οι καλλιτέχνες οι ίδιοι πρέπει να καταλαβαίνουν αυτό το διαχωρισμό. Ευαίσθητοι και μη, να μην παίρνουν την κριτική σαν απαξίωση αλλά σαν μία δεύτερη τέχνη, ένα δεύτερο έργο, ανεξάρτητο από το δικό τους, το οποίο όμως εκείνοι ενέπνευσαν.
    Άλλωστε ό,τι βγαίνει απ'το συρτάρι αποκτά όντως ζωή και οι καλλιτέχνες (σαν γονείς) θα πρέπει να του δώσουν το χώρο να αναπτυχθεί.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ μαζί σου. Ένα καλοπροαίρετο σχόλιο μπορεί να σε πάει μπροστά και να σε κάνει να αναπτυχθείς ακόμη περισσότερο. όσοι έχουν μπλογκ όπως εσύ κι εγώ έχουν ήδη τολμήσει να εκτεθούν ως συγγραφεις και έχουν ήδη εισπραξει σχόλια καλά και κακά. όσο περισσότερο εκτίθεσαι γίνεσαι πιο σίγουρος για το καλλιτέχνημά σου και δεν επηρρεάζεσαι! καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. συμφωνώ και με τις δύο!!! όσο περισσότερο εκτίθεσαι τόσο περισσότερο μαθαίνεις και γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος!!! αν δεν το τολμήσεις αυτό θα σε φάνε τα κόμπλεξ και η κατωτερότητα!!!! φιλάκια και τα λέμε το βράδυ!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή